Powers Court - 2001 - Nine kinds of Hell

1. The tragedy of Faust 03:34
2. Echoes of silence 05:57
3. Darkened Paradise 05:17
4. Agnostica 07:39
5. Conquistador 08:02
6. Devil's triangle 05:19
7. Tanzania 05:33
8. House of sorrow 04:02
9. Emptiness 05:40

Ναι, τα φωνητικά που ακούτε σ' αυτόν τον δίσκο είναι ανθρώπινα. Και μάλιστα γυναικεία. Συγκεκριμένα, η Danie Powers είναι αυτή που καταφέρνει να βγάλει αυτόν τον χείμαρρο από οκτάβες. Ο δίσκος γενικά αποπνέει μια σκοτεινή ατμόσφαιρα, όμως τα riff της Danie Powers (παίζει και κιθάρα) και οι αστραπιαίες μπασογραμμές του Steve Murray  δίνουν πολλές φορές thrash διαστάσεις στο αριστούργημα που ακούει στο όνομα Nine kinds of Hell. Όταν ακούσετε την εισαγωγή του Darkened Paradise και το riff μετά το intro του The Tragedy of Faust, θα με θυμηθείτε.

Συγκεκριμένα, το The Tragedy of Faust είναι μια βόμβα, η οποία σκάει μετά το μυστηριώδες intro και αυτό συνεχίζεται μέχρι και το πέρας του κομματιού. Όλα τα όργανα παίρνουν φωτιά.

Μήπως ακούσατε και στοιχεία speed κάπου? Ναι, θα έλεγα, ειδικά στο Agnostica, όπου μετά το instrumental intro (εδώ φαίνεται πως η Danie Powers ξέρει να παίζει) έρχεται η απόλυτη καταιγίδα: ο Mike Evans αποδεικνύει για πολλοστή φορά ότι ξέρει τι εστί δίκαση και εννοείται ότι τα riff πέφτουν βροχή. Μάλιστα, αυτό το σημείο μου θύμισε εποχές Helstar (θα γράψω και γι' αυτούς).

Τι θα λέγατε για μια μπαλάντα? Έρχεται το Conquistador. Τα έχει όλα: ακουστικά τμήματα (βλέπε intro), μελωδία και κατάλληλη ατμόσφαιρα (χάρη στα keyboards). Το outro έχει μια μελωδία που θυμίζει ισπανική κιθάρα και πιστεύω πως ο τίτλος λύνει την οποιαδήποτε απορία. Το Conquistador στηρίζεται κυρίως στα όργανα, σε σχέση με τα υπόλοιπα κομμάτια του δίσκου, τα οποία στηρίζονται στα φωνητικά.

Το Devil's triangle θα σας δώσει μια καλή κλωτσία με την εισαγωγή του και μετά η Danie Powers με την φωνή της θα σας ταξιδέψει σε παλιά ακουστικά μονοπάτια. Ακόμη δε μπορώ να αποφασίσω αν η φωνή της μοιάζει περισσότερο με κάποια συγκεκριμένη ή αν συνδιάζει πολλές μαζί. Το Tanzania μου θύμισε (και σε εσάς, πιστεύω) το Gates of Babylon και όπως θα ακούσετε στη συνέχεια, έχει ανατολίτικη χροιά. Μέχρι τα μισά του τραγουδιού, απλά απολαμβάνω τα ακροβατικά στα φωνητικά και αμέσως, πάλι, έρχεται η κλωτσιά του Mike Evans και του Steve Murray. Θα την νίωσετε για τα καλά και στο τέλος.

Στο House of sorrow η Danie Powers παραδίδει μαθήματα φωνητικών. Η εισαγωγή θυμίζει όπερα, η οποία έπειτα μετατρέπεται σε ηφαίστειο, χάρη στις μπασογραμμές, οι οποίες διακρίνονται ισχνά και προσδίδουν την καταλληλότερη ατμόσφαιρα.

Το Emptiness ξεκινάει ωμά και δυνατά, με καταιγιστικό ρυθμό, ο οποίος αλλάζει με αξιοθαύμαστο τρόπο πριν τα μισά του κομματιού. Σε αυτήν την σύνθεση θα απολαύσετε κατ' εμέ το ομορφότερο solo και outro του Nine kinds of Hell.

Άφησα το Echoes of silence επίτηδες για το τέλος, διότι θεωρώ πως είναι το πιο παράξενο κομμάτι του δίσκου και είναι το πρώτο στο οποίο έδωσα σημασία, τα υπόλοιπα τα ανακαλυψα αργότερα. Έχει παράξενο ρυθμό και απίστευτες αλλαγές στις οποίες πρωτοστατεί η Danie Powers.

Μετά κόπων και βασάνων κατάφερα να αποκτίσω αυτό το αριστούργημα. Πρέπει να νιώσετε τι σημαίνει Nine kinds of Hell...